Edebiyat ve sanat düşünceyi yaymak için bir araç olarak görülmüştür.
“Toplum için sanat” anlayışı hakimdir.
Edebiyatta halkın sorunlarının dile getirilmesine ağırlık verilmiştir.
Milli kaynakların (destan, masal, tarih vs.) değerlendirilmesine önem verilmiştir.
Dili sadeleştirme çabası içine girilmiş, sadeleştirme hareketi detaylı bir şekilde programlanmış ve büyük ölçüde gerçekleşmiştir.
Hece ölçüsü ve dörtlük nazım birimi esas alınmıştır.
Roman, öykü ve düşünce yazılarına önem verilmiş halkın okuma alışkanlığı kazanması için çaba harcanmıştır.
Edebi türlerde konu, İstanbul ile sınırlı kalmamış; İstanbul dışına, Anadolu’ya, köylere, kasabalara ve öteki Türk yurtlarına doğru genişletilmiştir.
Genel olarak realist bir bakış açısı vardır.
· Başlangıçta tepki gören bu akım zamanla genişlemiştir. Aruz ölçüsünü bırakan bazı sanatçılar bu grup içine girmişlerdir. Bazıları ise topluluğa katılmasalar da dil, konu ve halka yöneliş bakımlarından topluluk üyeleri ile aynı doğrultuda yer almışlardır.
0 yorum: