Servet-i Fünun dönemi şiirinin genel özellikleri şunlardır:
* Bu dönem sanatçıları şiiri biçim bakımından değiştirmeyi amaçlamışlar ve bunu başarmışlardır.* Parça güzelliği yerine bütün güzelliğini savunmuşlardır.
* Bir dizede bitmeyen cümleler (anjambman) kullanmışlarıdr.
* Yeni bir şiir dili kurmayı amaçlamışlar ve ağır, süslü, sanatlı bir dil kullanmışlarıdır. Servet-i Fünunun şiir dili böyledir.
* tiraje, şegaf, ibtika, takattur, lerzende, puşide vb. gibi sözcükleri eski sözlüklerden bulup çıkarmışlar ve kullanmışlardır.
* Arapça ve Farsça kurallarıyla ancak bu dillerde olmayan kelimeler türetmişlerdir. tebeşbüş, mükevkeb, mukmir,müşemmes, nevin vb.
* Alışılmadık tamlamalar kullanmışlardır. havf-i siyah (siyah korku), leyal-i girizan (kaçıcı geceler) vb.
* Aşırı heyecan belirten belirteç ve ünlemler kullanmışlardır.
* Serbest müstezatı başarı ile kullanmışlardır.
* Söz sanatlarına büyük önem verilmiştir.
* Bu dönem şiiri resim sanatından oldukça fazla etkilenmiştir. Tablo gibi şiirler yazılmıştır.
* Kafiye göz için değil kulak içindir anlayışı vardır.
* Yabancı sözcükler şiirlerde kullanılırken bunların Türkçe okunuşları esas alıarak kafiye oluşturulmuştur.
* Baskıcı rejimin sürmesi nedeni ile toplumsal konular yerine bireysel konular ele alınmıştır. Ancak topluluk dağıldıktan sonra toplumsal konulara eğilim başlamıştır.
* Bu dönem sanatçıları yine baskıcı reşim yüzünden gerçeklerden uzaklaşmış ve hayal dünyalarına sığınmışlardır.
* Arapça ve Farsça sözcüklerin sayıca çoğalması ile sanatlı üslup birleşince bu dönem şiirinin dili oldukça ağırlaşmış bu sebeple de servet-i Fünun dönemi şiiri sınırlı aydın kesim tarafından anlaşılacak bir duruma gelmiştir.
0 yorum: