Milli Edebiyat Dönemi'nde Roman ve Özellikleri
* Millî Edebiyat Dönemi, 1911 yılından Cumhuriyet'in ilan edildiği 1923 yılına kadar süren edebî dönemin adıdır. Bu dönemde Osmanlı Devletioldukça sıkıntılıdır.(Balkan Savaşları, sürgünler, işgaller vs.) Çünkü toprak kayıpları devam etmekte ve Osmanlı Devleti yok olmanın eşiğine doğru sürüklenmektedir.
* II. Meşrutiyet’in ilanıyla başlayan “Türkçülük” akımı, “edebiyatta millî kaynaklara dönme” düşüncesini ortaya çıkarmıştır.
* Millî Edebiyat Dönemi sanatçıları eserlerinde, gözlemlerine dayanarak, yaşanan büyük savaşları ve kurtuluş mücadelesini (Kurtuluş Savaşı) bütün gerçekliğiyle anlatmayı başarmışlardır. Böylelikle bu dönem romanlarında Milli Mücadele, millet, bağımsızlık, vatan, Anadolu, Anadolu insanı gibi konular başarıyla işlenmiştir.
* Milli Edebiyat anlayışı doğrultusunda eserler veren edebiyatçılar, sade dil kullanmaya ve eserlerinde yerli hayatı konu edinmeye başlamışlar ve bu amaç doğrultusunda Arapça-Farsça kelimelerin yerine, öz Türkçe kelime kullanmayı benimsemişlerdir. Bu dönem romanlarında dil oldukça sade ve konuşma diline oldukça yakındır.
* Tanzimat dönemi ve Servetifünun dönemi hikâye ve romanlarında mekân İstanbul iken Millî Edebiyat Dönemi’nde İstanbul’un dışına çıkılmış, vatanın İstanbul'dan ibaret olmadığı ve Anadolu'nun da vatanın önemli bir parçası olduğu vurgulanmıştır. Böylelikle Millî Edebiyat Dönemi romanlarında mekan olarak Anadolu seçilmiştir.
* Millî Edebiyat Dönemi romanlarında toplumun her kademesinden
kişiler bulunmaktadır.
* Millî Edebiyat Dönemi romanlarında realizm ve natüralizm edebi akımlarının etkisi hissedilir.
* Refik Halid Karay, Halide Edip Adıvar, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Ercüment Ekrem Talu, Reşat Nuri Güntekin, Osman Cemal Kaygılı, Peyami Safa, Memduh Şevket Esendal, Abdülhak Şinasi Hisar ve Mahmut Yesari Millî Edebiyat Dönemi romancılarımızdandır.
0 yorum: