1980 SONRASI TÜRK ŞİİRİ
İkinci Yeni sonrasında 1980 yılına kadar şiiri toplumcu bir
bakışla kavrayan anlayış, 1980 darbesinden sonra yerini bilhassa, 1970’lerin
toplumculuğu öne alan şiirine karşı duran 1980 sonrası şairlerine bırakmıştır.
1980 sonrası şiirinin genel özellikleri şunlardır:
1- 1980 sonrası
şairleri; şiirde geleneksel birikimin önemini vurgulamışlar ve halk şiiri, divan şiiri,
İkinci Yeni şiiri, Saf (Öz) Şiir gibi ayrımlara girmeden en eski örneklerden en
yenilerine kadar Türk şiirinin şairlerini dikkatle okumayı savunmuşlardır.
2- 1980
sonrası şairlerini birleştiren en önemli ilke, şairlerin Türk ve dünya şiirinin
binlerce yıllık birikimine, “şiire saygı” penceresinden bakmalarıdır.
3-
Birbirinden farklı şiir ve dünya görüşlerine sahip olan şairler aynı dergilerde
ürünlerini yayımlamışlar, birlikte dergiler çıkarmışlardır.
4- 1980 sonrası
şiiri için, ortak bir şiir anlayışından çok, grupların ve kişilerin ayrı ayrı
şiir anlayışlarından söz edilebilir.
5- Bireysel, toplumcu, imgeci, anlatımcı,
modernist, gelenekçi diyebileceğimiz farklı anlayışlara uygun örnekler veren
şairler bu dönemde ürünlerini yayımlamışlardır.
6- Yazko Edebiyat, Şiiratı, Üç
Çiçek, Sonbahar gibi dergiler bu dönemde etkilidir.
7- İdelojiyi şiirde
öncelikli bir unsur olarak görmemişlerdir.
8- İmgeler bakımından Türk kültür
tarihinin konularına ve kavramlarına göndermeler yapılmıştır.
9- Düzyazıya
yaklaşan bir üslupla, anlatmaya olanak tanıyan temaları da işlemişlerdir.
10- İmge
anlayışlarında uzak çağrışımlara önem vermeleri bakımından İkinci Yeni ile
yakınlıkları vardır.
1980 sonrası Türk şiirinin temsilcileri: Haydar Ergülen, Hüseyin Atlansoy, Sedat Umran,
Küçük İskender, Lale Müldür, Seyhan Erözçelik…
0 yorum: