FECR-İ ATİ DÖNEMİNDE ŞİİR ANLAYIŞI-FECR-İ ATİ DÖNEMİNDE COŞKU VE HEYECANI DİLE GETİREN METİNLER-FECR-İ ATİ ŞİİRİNİN ÖZELLİKLERİ

FECR-İ ATİ DÖNEMİNDE ŞİİR ANLAYIŞI,FECR-İ ATİ DÖNEMİNDE COŞKU VE HEYECANI DİLE GETİREN METİNLER,FECR-İ ATİ ŞİİRİNİN ÖZELLİKLERİ,FECR-İ ATİ ŞİİRİ,FECR-İ ATİ ŞİİRİNİN NİTELİKLERİ

FECR-İ ATİ DÖNEMİNDE COŞKU VE HEYECANI DİLE GETİREN METİNLER 

Fecr-i Ati sanatçıları, Servet-i Fünun sanatçıları ile aynı niteliklere sahip şiirler yazmışlardır, onlarla aynı malzemeleri kullanmışlardır. Fecr-i Ati sanatçıları, Batı edebiyatını daha yakından izlemişlerdir. Bu dönem­de şiir adına Ahmet Haşim'in "Göl Saatleri", Tahsin Na­hit'in "Rûh-ı Bîkayd", Celal Sahir'in "Siyah Kitap", Meh­met Behçet'in "Erganun" adlı kitapları gösterilebilir.

Fec'r-i Âti Şiirinin Genel Özellikleri:
"Sanat, sanat içindir." görüşüne bağlı kalarak eserlerinin oluşturmuşlardır.
Daha çok "tabiat ve aşk" temaları işlenmiştir.
Duygusal ve romantik şiirler yazılmıştır.
Tabiat tasvirleri gerçeklerden uzak ve sübjektiftir.
Çoğunlukla aruz ölçüsü kullanılmıştır.
"Kulak için kafiye" anlayışı esas alınmıştır.
Serbest müstezat nazım türü daha da geliştirilmiştir.
Fransız edebiyatı örnek alınmıştır.
Bu dönem sanatçıları sembolizm, parnasizm ve empresyonizm akımla­rından etkilenilmiştir.
Arapça, Farsça kelime ve tamlamalarla yüklü ağır, süslü bir dil kullanılmıştır.